sobota, 26 stycznia 2013

BÓG JEST PEWNYM GRUNTEM I NIEZAWODNYM PRZYJACIELEM

„Błogosławiony ten, którego pomocą jest Bóg Jakuba, Którego nadzieja jest w Panu, Bogu jego.” (Psalm 146:5)
Warto żyć z Bogiem i na Nim polegać i swoje troski Jemu składać. Bogdan Pieczyrak śpiewał kiedyś taką pieśń: „Bóg nie obiecuje łatwizny na drodze, nie powiedział też, że będzie bez łez” Bóg nie powiedział, że problemy i kłopoty będą nas omijać i nie powiedział też, że życie będzie usłane różami, no chyba, że z kolcami, ale obiecał być z nami w tych najtrudniejszych chwilach naszego życia i nosi nas na swoich ramionach, przytulający nas i pocieszający i pokrzepiający. Sam Bóg powiada, aby przychodzić do Niego z tym co nas obciąża i wylewać przed Nim swoje serce: „Ufaj mu, narodzie, w każdym czasie, Wylewajcie przed nim serca wasze: Bóg jest ucieczką naszą!” (Ps.62:9).Przechodzimy różne okresy i sytuacje w swoim życiu jako wierzący i kochający Boga i nie zawsze do śmiechu, a czasami nawet wręcz chwile smutne, gdzie towarzyszą łzy wydającej się w sytuacji bez wyjścia i totalnie pozbawione nadziei, ale jest BÓG, który mówi:
-UFAJ MI
-WYLEWAJ SWOJE SERCE
Ponieważ najpewniejszą ucieczką od problemów jest sam BÓG.
Dobrze jest przyjść do Pana i otworzyć swoje serce przed Panem i wylać swoje zmartwienia przed Panem i wypłakać się na Jego ramieniu, On bardzo chętnie wysłucha i zajmie się nimi. Bóg jest kochającym Ojcem swoje dzieci i pragnie tego co najlepsze dla swoich synów i córek.
Jeżeli Ci jest ciężko, pojawiają się problemy i kłopoty, które dołują Cię i dobijają, jest BÓG. Zaufaj Mu a nie zawiedzie Cię i doznasz pomocy. Powiedz Mu o swoim problemie. Pan Bóg chce to usłyszeć od Ciebie, pragnie byś złożył to na Niego, On, Wszechmogący Bóg zdejmie z twych pleców ciężar, który Cię przygniata i odczujesz ulgę. Zaufaj Panu Jezusowi Chrystusowi, On nigdy Ciebie nie zawiedzie.

piątek, 25 stycznia 2013

„Lud ten czci mnie wargami, ale serce ich daleko jest ode mnie.” – (Ew.Mat.15:8)

Pan Jezus Chrystus powiedział:„Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać będziecie.Jeśli kto mnie miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie, i Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i u niego zamieszkamy..” (Ew.Jana 14:15.23)
Na tym bowiem polega miłość ku Bogu, że się przestrzega przykazań jego, a przykazania jego nie są uciążliwe.” ( 1 list Jana 5:3 ).
Nasze usta śpiewają pieśni mówiące jak to uwielbiamy, wywyższamy, wychwalamy, wysławiamy oraz kochamy Boga, zapewniając Go jak to kochamy Pana Jezusa Chrystusa. Bóg wyraźnie mówi w swoim słowie:„Dzieci, miłujmy nie słowem ani językiem, lecz czynem i prawdą.” ( 1 list Jana 3:18 ).
Przychodzimy na spotkania chrześcijańskie śpiewając różnego rodzaju pieśni hymny i refreny o treści chrześcijańskiej wywyższające osobę Pana Jezusa Chrystusa, ale w praktyce może być różnie.Nasze życie może może odbiegać od tej prawdy, które wyznają nasze usta. Ustami wypowiadamy Bogu „TAK” ale życie nasze i całe nasze postepowanie przeczy temu i tak naprawdę nasze życie  mówi Bogu „NIE”.
„Utrzymują, że znają Boga, ale uczynkami swymi zapierają się go,…” (List do Tytusa 1:16)
„..przybierają pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest zaprzeczeniem jej mocy;…”. (2 list do Tymoteusza 3:5a)

czwartek, 24 stycznia 2013

PRZYNALEŻNOŚĆ

Uważam że przynależność do kościoła nie zbawia,ale tylko i wyłącznie Pan Jezus Chrystus i przynależność do Pana Jezusa Chrystusa, najważniejsze jest by być wyłączną własnością Pana Jezusa Chrystusa i do Niego należeć. I to prawda. To jest tak i AMEN. Pan JEZUS CHRYSTUS sam powiedział: „Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie.” (Ew.Jana 14:6) Jak wynika z powyższego tekstu jedyną drogą człowieka do Boga i Jego królestwa jest Pan panów i Król królów JEZUS CHRYSTUS i jedynymi drzwiami przez które człowiek może dostać się do Bożego królestwa jest Pan JEZUS CHRYSTUS. Pan JEZUS CHRYSTUS powiedział: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, Ja jestem drzwiami dla owiec.Ja jestem drzwiami; jeśli kto przeze mnie wejdzie, zbawiony będzie…” (Ew.Jana 10:7.9a).W końcu tylko i wyłącznie zbawienie każdego człowieka jest w Panu JEZUSIE CHRYSTUSIE. Najważniejsze jest należeć do Pana Jezusa Chrystusa i być członkiem królestwa Bożego zapisanym w księdze żywota wiecznego Krwią Baranka Bożego, którym jest Pan JEZUS CHRYSTUS i którą przelał na krzyżu Golgoty. Tak się właśnie staje, kiedy przekazujemy ster naszego życia Panu JEZUSOWI CHRYSTUSOWI, gdy Jemu powierzamy się i całe nasze życie pod Jego panowanie i kierownictwo.Pierwszorzędne i najważniejsze jest to, żeby być zapisany w górnej ojczyźnie, królestwie w którym rządzi sam BÓG, ale ważne jest też by mieć tutaj na ziemi lokalną grupę, społeczność, wspólnotę i być aktywnym biorąc udział w chrześcijańskich spotkaniach, nabożeństwach i mieć swoje miejsce, gdzie będąc członkiem lokalnej  wspólnoty, społeczności czy zboru wzrastać w Panu Jezusie Chrystusie wraz z Bożą rodziną, braćmi i siostrami w Panu Jezusie Chrystusie. Człowieka, który szczerym sercem powierzy się w ręce Chrystusa, Święty Boży Duch poprowadzi do takiej społeczności kościoła, wspólnoty czy zboru, gdzie uważa się za autorytatywne Pismo Święte, czyli uważa się Biblię za SŁOWO BOŻE przez którą przemawia sam BÓG i respektuje się jej nauki w życiu codziennym w sposób praktyczny, gdzie honoruje się Pana Jezusa Chrystusa i szanuje się osobę Ducha Świętego pozwalając Mu swobodnie działać. Boży Duch Święty nigdy nie zaprowadzi Cię do społeczności, gdzie Pismo Święte nie jest autorytatywne i jej nauki nie są w sposób praktyczne respektowane, ponieważ  Duch Święty musiałby sam sobie przeczyć, bowiem Duch Święty nigdy nie prowadzi od Biblii, a do Biblii jako SŁOWA BOŻEGO, którym jest właśnie PISMO ŚWIĘTE prowadząc do życia podporządkowanemu w posłuszeństwie Słowu Bożemu.

 A  Bóg Duch Święty jest Jego suwerennym autorem. Kontynuując ten temat „Przynależność” zapraszam do czytania: WSPÓLNOTA KOŚCIOŁA

sobota, 12 stycznia 2013

STWORZENIE RÓWNE STWÓRCY

Zwykły człowiek chce pojąc niezwykłego Boga. Stworzenie mądrzejsze od Stwórcy bądź równe Stwórcy. Stworzenie chce równać się ze Stwórcą, to tak jakby glina była na równi z garncarzem, które kształtuje z owej gliny naczynie-„O co za przewrotność! Czyż może być garncarz na równi z gliną stawiany? Czyż może mówić dzieło o swym twórcy: Nie uczynił mnie, i garnek rzec o tym, co go ulepił: Nie ma rozumu?” (Izajasza 29:16).
Zwykły człowiek, stworzenie chce ogarnąć Stwórcę i zdefiniować, a Boga nie da się zdefiniować, a mimo to niektórzy ludzie wierzący próbują Boga określić i opisać, dać definicję Boga. Bóg jest ponad wszelką definicją, Bóg jest ponad tym wszystkim. Jeśli Boga dano by zdefiniować to przestałby być Bogiem, bowiem ludzki rozum ogarnąłby Boską osobę a Bóg jest niepojęty i nie da się Go ogarnąć ludzkim rozumem.
Nasza wiedza i poznanie Boga są cząstkowe-„Bo cząstkowa jest nasza wiedza i cząstkowe nasze prorokowanie; lecz gdy nastanie doskonałość, to, co cząstkowe, przeminie.Gdy byłem dziecięciem, mówiłem jak dziecię, myślałem jak dziecię, rozumowałem jak dziecię; lecz gdy na męża wyrosłem, zaniechałem tego, co dziecięce.Teraz bowiem widzimy jakby przez zwierciadło i niby w zagadce, ale wówczas twarzą w twarz. Teraz poznanie moje jest cząstkowe, ale wówczas poznam tak, jak jestem poznany.” ( 1 list do Koryntian 13:9-13). Pewne rzeczy są zakryte przed nami o których wie tylko Bóg – „To, co jest zakryte, należy do Pana, Boga naszego, a co jest jawne, do nas i do naszych synów po wieczne czasy,…” (V Mojż.29:28) ale to co jest potrzebne w kwestii zbawienia Bóg nam objawił -„Ponieważ to, co o Bogu wiedzieć można, jest dla nich jawne, gdyż Bóg im to objawił.” ( List do Rzymian 1:19).

środa, 9 stycznia 2013

ZMIEŃMY PATRZENIE NA BLIŹNIEGO

Pragnę podzielić się z Wami pewnymi myślami, które ostatnio nachodzą mój umysł i w świetle tego zobaczyłem, że mam pewien problem otóż łatwiej jest mi widzieć u drugiego człowieka jego wady aniżeli zalety i dostrzegać jego słabsze punkty aniżeli walory. Prawda jest taka, że łatwiej u drugiego człowieka znaleźć minusy niż u siebie i tak naprawdę okazuje się, że nie dostrzegamy w ogóle pozytywnych rzeczy w życiu bliźniego, ale siebie w samych superlatywach. Chciejmy zauważyć u innych pozytywne rzeczy, bowiem one są, tylko my jesteśmy w pewnym sensie ślepi i tego nie dostrzegamy a możemy nie chcemy dostrzec. Uczmy się tego i prośmy Boga, aby nam pomógł zmienić myślenie.

piątek, 4 stycznia 2013

KOŚCIÓŁ APOSTOLSKI

Kościół Apostolski to kościół relacji, relacji z żywym Bogiem
„Tymczasem kościół, budując się i żyjąc w bojaźni Pańskiej, cieszył się pokojem po całej Judei, Galilei i Samarii, i wspomagany przez Ducha Świętego, pomnażał się.” (Dzieje Ap.9:31)
„W Antiochii, w tamtejszym zborze, byli prorokami i nauczycielami: Barnaba i Symeon, zwany Niger, i Lucjusz Cyrenejczyk, i Manaen, który się wychowywał razem z Herodem tetrarchą, i Saul. A gdy oni odprawiali służbę Pańską i pościli, rzekł Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich powołałem. Wtedy, po odprawieniu postów i modlitwy, nałożyli na nich ręce i wyprawili ich. A oni, wysłani przez Ducha Świętego, udali się do Seleucji, stamtąd zaś odpłynęli na Cypr,…” (Dzieje Ap.13:1-4)
„Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my,..” (Dzieje Ap.15:28)
Widzimy w powyższych fragmentach ludzi mających społeczność z Bogiem. Starsi kościoła mieli wrażliwe ucho na Boży głos i wszystko co czynili to czynili w porozumieniu z Bogiem – „A gdy oni odprawiali służbę Pańską i pościli, rzekł Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich powołałem. Wtedy, po odprawieniu postów i modlitwy, nałożyli na nich ręce i wyprawili ich. A oni, wysłani przez Ducha Świętego, udali się do Seleucji, stamtąd zaś odpłynęli na Cypr,…” - (Dzieje Ap.13:2-4)
W Dziejach Apostolskich 15:28 w pierwszej kolejności Duch Święty: „Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my,…” . Jego postanowienia i decyzje. To Boży Duch Święty ustanawiał ludzi do pracy w kościele – „Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę, wśród której was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli zbór Pański nabyty własną jego krwią.” (Dzieje Ap.20:28) i to nie tylko starsi kościoła, ale wszyscy członkowie kościoła, którzy byli w swym sercu złączeni w duchu z Chrystusem – „Tymczasem kościół, budując się i żyjąc w bojaźni Pańskiej, cieszył się pokojem po całej Judei, Galilei i Samarii, i wspomagany przez Ducha Świętego, pomnażał się.” (Dzieje Ap.9:31).  Kiedy czytamy całą księgę Dziejów Apostolskich możemy zauważyć, że ów kościół miał bardzo dobry kontakt z Bogiem i wszystko co się działo w ten czas w kościele wynikało ze społeczności z Bogiem. Bóg przemawiał do kościoła a kościół wykonywał polecenia Boże, ale to kościół, który szukał Bożego oblicza. Kościół który szukał odpowiedzi na wszystko u Boga, którego fundamenty były budowane na słowach ewangelii Chrystusa. Kościół Apostolski to organizm a nie organizacja, to ciało Chrystusa a nie instytucja. To prawdziwy biblijny kościół.
Zachęcam też do posłuchania wykładów:




 

Zapraszam również do artykułu: POWRÓT DO ŹRÓDŁA

KOŚCIÓŁ APOSTOLSKI

Kościół Apostolski to kościół relacji, relacji z żywym Bogiem
„Tymczasem kościół, budując się i żyjąc w bojaźni Pańskiej, cieszył się pokojem po całej Judei, Galilei i Samarii, i wspomagany przez Ducha Świętego, pomnażał się.” (Dzieje Ap.9:31)
„W Antiochii, w tamtejszym zborze, byli prorokami i nauczycielami: Barnaba i Symeon, zwany Niger, i Lucjusz Cyrenejczyk, i Manaen, który się wychowywał razem z Herodem tetrarchą, i Saul. A gdy oni odprawiali służbę Pańską i pościli, rzekł Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich powołałem. Wtedy, po odprawieniu postów i modlitwy, nałożyli na nich ręce i wyprawili ich. A oni, wysłani przez Ducha Świętego, udali się do Seleucji, stamtąd zaś odpłynęli na Cypr,…” (Dzieje Ap.13:1-4)
„Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my,..” (Dzieje Ap.15:28)
Widzimy w powyższych fragmentach ludzi mających społeczność z Bogiem. Starsi kościoła mieli wrażliwe ucho na Boży głos i wszystko co czynili to czynili w porozumieniu z Bogiem – „A gdy oni odprawiali służbę Pańską i pościli, rzekł Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich powołałem. Wtedy, po odprawieniu postów i modlitwy, nałożyli na nich ręce i wyprawili ich. A oni, wysłani przez Ducha Świętego, udali się do Seleucji, stamtąd zaś odpłynęli na Cypr,…” - (Dzieje Ap.13:2-4)
W Dziejach Apostolskich 15:28 w pierwszej kolejności Duch Święty: „Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my,…” . Jego postanowienia i decyzje. To Boży Duch Święty ustanawiał ludzi do pracy w kościele – „Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę, wśród której was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli zbór Pański nabyty własną jego krwią.” (Dzieje Ap.20:28) i to nie tylko starsi kościoła, ale wszyscy członkowie kościoła, którzy byli w swym sercu złączeni w duchu z Chrystusem – „Tymczasem kościół, budując się i żyjąc w bojaźni Pańskiej, cieszył się pokojem po całej Judei, Galilei i Samarii, i wspomagany przez Ducha Świętego, pomnażał się.” (Dzieje Ap.9:31).  Kiedy czytamy całą księgę Dziejów Apostolskich możemy zauważyć, że ów kościół miał bardzo dobry kontakt z Bogiem i wszystko co się działo w ten czas w kościele wynikało ze społeczności z Bogiem. Bóg przemawiał do kościoła a kościół wykonywał polecenia Boże, ale to kościół, który szukał Bożego oblicza. Kościół który szukał odpowiedzi na wszystko u Boga, którego fundamenty były budowane na słowach ewangelii Chrystusa. Kościół Apostolski to organizm a nie organizacja, to ciało Chrystusa a nie instytucja. To prawdziwy biblijny kościół.

 Zachęcam też do posłuchania wykładów: