Kiedyś pisałem artykuł na temat wyznawania grzechów w kontekście w odniesieniu do Boga, jak i do ludzi, czyli tak zwany wyznawaniu sobie wzajemnie własnych grzechów i żeby bardziej zrozumieć ten temat to po pierwsze zachęcam do zapoznania się z tematem:
"WYZNAWANIE GRZECHÓW"
( Kliknij w powyższy tytuł )
Prawdą jest, że człowiek ma ochotę się komuś zwierzyć wierzącemu w kościele (Bratu lub Siostrze w Chrystusie) ze swoich problemów, ale się krępuje. Być może jest to jakiś grzech, z którym sobie nie radzi i ma ochotę o tym z kimś porozmawiać, ale boi się, że dana osoba nie zrozumie lub źle oceni, pomyśli, albo oplotkuje, czy w jakikolwiek sposób odwróci się przeciwko niej lub do niej się zrazi.
Teoretycznie w kościele nie ma problemów natury seksualnej na przykład ktoś ma problem z myślami lub z pornografią czy masturbacją czegoś takiego w teorii nie ma, ale inaczej sytuacja wygląda w praktyce, jest wiele osób, które mają z sobą tego typu problemy i z tym sobie nie radzą.
Boją się i wstydzą komukolwiek o tym powiedzieć, ponieważ obawiają się niezrozumienia, odrzucenia lub wyśmiania, bo przecież jak takie coś może miejsce wśród wierzących, ale prawda jest taka, że to ma miejsce tylko o tym się nie mówi i wielu pośród takich osób się męczy z tym i chętnie by się z kimś podzieliło prosząc o pomoc by ta druga osoba się o tą osobę modliła.
Taki człowiek musi być naprawdę godny zaufania, ale dzisiaj w kościele tego zaufania jeden do drugiego brak bo przecież jak można tak grzeszyć?
Ale taka osoba nie potrzebuje reprymendy bo ona sama wie, że to jest złe, ale potrzebuje pomocy, która często rozpoczyna się od wyznania tego komuś.
Chociaż zdarza się to bardzo rzadko ze względu na sytuacje, które powyżej opisałem.
Może ktoś powiedzieć: "Niech ta osoba przyjdzie z tym do Boga"
I to prawda, ale może Ty jesteś tą osobą, która ma jej w tym pomóc?
W czym i w jaki sposób? Ano w przyjściu z tym problemem do Boga, a nie by ją poniżyć, skreślić i potępić, ale jej pomóc w tym by ta osoba mogła odebrać wolność od Boga w swoim problemie.
Czasami oprócz rozmowy z Bogiem, potrzebujemy też rozmowy z drugim człowiekiem.
Jednakże problem polega na tym, że dziś nie ma wśród nas zaufania, jest obawa przed osądem drugiego człowieka i tego, że dana osoba rozpowie wokół innym ludziom problem danej osoby. Niestety co często ma miejsce, a tak nie powinno być.
Pisałem kiedyś też artykuł, że Kościół jest Rodziną Bożą, że jesteśmy dla siebie bliscy przez Krew Chrystusową - Rodziną.
Zapraszam do poniższych artykułów pt.:
"KOŚCIÓŁ – BOŻA RODZINA"
"WIĘZI RODZINNE W KOŚCIELE "
"MIŁOŚĆ W KOŚCIELE"
Co znaczy określenie "BRACIA I SIOSTRY W CHRYSTUSIE"
Tak więc bądźmy dla siebie pomocą, zachętą, podniesieniem, pokrzepieniem i mobilizacją do dobrego działania, a nie osądzania i potępiania swojego bliźniego, brata czy siostry w Chrystusie, która znajduje się w tego typu problemie.
Nikt nie jest jeden od drugiego lepszy lub gorszy bo inaczej grzeszy.
Każdy grzech jest jednakowo obrzydliwy przed Bogiem i dlatego przyszedł Pan Jezus Chrystus, aby nas z pod jego jarzma uwolnić dając nam wolność do służenia i życia dla Boga. Nasz Pan Jezus Chrystus jest wolnością dla nas od grzechów dla Boga Ojca.
Podchodźmy jedni do drugich w MIŁOŚCI bo też i wtedy będzie do drugiego człowieka przychodzić w ZROZUMIENIU.
Polecam do zapoznania się z artykułem pt.:
