Zastanawia
mnie temat tolerancji i tego czy chrześcijanin ma być tolerancyjny.
Otóż kiedyś zarzucono mi, że nie jestem tolerancyjny, ale przecież nie
mogę powiedzieć, że deszcz pada, gdy ktoś mi w twarz pluje. W Piśmie
Świętym znajdują się takie słowa: „
Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem, którzy zamieniają
ciemność w światłość, a światłość w ciemność, zamieniają gorycz w
słodycz, a słodycz w gorycz. „ (Izajasz 5:20)
Chrześcijanin, który należy do Pana Jezusa Chrystusa nie może mówić na białe, że jest czarne, a na czarne, że jest białe. Nie możemy być tolerancyjni wobec grzechu. Ale łatwiej jest nam być nietolerancyjnym wobec grzechu bliźniego a nie we własnym,w swoim życiu. Znamy przykład Dawida, gdy dopuścił się grzechu morderstwa męża Batszeby Uriasza Chetejczyka wystawiając go celowo, na czele wojska podczas wojny i cudzołóstwa z żoną Uriasza Batszebą i jak przyszedł do Dawida prorok Natan i mówił o pewnym mężu, który dopuścił się, tego tak haniebnego czynu, i gdy Dawid o tym człowieku usłyszał krzyknął „na śmieć z takim! ” nie wiedząc, że to było powiedziane o nim. Jest to opisane w drugiej księdze Samuela 12:1-7” Wtedy Pan posłał Natana do Dawida, a ten, przyszedłszy do niego, powiedział:W pewnym mieście było dwóch mężów, Jeden bogaty, a drugi ubogi. Bogaty miał bardzo wiele owiec i bydła, Ubogi zaś nie miał nic oprócz jednej małej owieczki, Którą nabył. I żywił ją, a ona wyrosła u niego Razem z jego dziećmi. Z chleba jego jadała, z kubka jego piła, Na łonie jego sypiała i była mu jak córka. Pewnego razu przybył do męża bogatego podróżny. Żal mu było wziąć ze swoich owiec czy ze swojego bydła, Aby je przyrządzić dla podróżnego, Który do niego przybył. Wziął więc owieczkę tego męża ubogiego, I ją przyrządził dla męża, który do niego przybył. Wtedy Dawid wybuchnął wielkim gniewem na owego męża i rzekł do Natana: Jako żyje Pan, że na śmierć zasługuje mąż, który tak postąpił. Za owieczkę zapłaci w czwórnasób, dlatego że taką rzecz uczynił i że nie miał litości. Wtedy Natan rzekł do Dawida: Ty jesteś tym mężem. „w wersecie 13 tego rozdziału czytamy o reakcji króla Dawida ” Wtedy rzekł Dawid do Natana: Zgrzeszyłem wobec Pana. „ Dawid w końcu przyznał się do grzechu. Można również poczytać tzw. pokutne psalmy , gdzie o tym się wypowiada, jak chociażby w psalmie 51 warto sobie poczytać jak mocno tego żałował. Myślę, że nikt z nas nie chciałby się znaleźć w takiej sytuacji, gdzie dowiedziałby się o sobie takiej strasznej prawdy. Z tego powyższego tekstu oraz historii tam opisanej, można zobaczyć, że łatwiej jest okazywać nietolerancje odnośnie grzechu w drugim człowieku, niedostrzegając grzechu w swoim życiu. Często drażni nas grzech bliźniego, tymczasem nie zauważamy grzechu w naszym życiu, który jest dla Boga równie obrzydliwy i jakoś żyjąc w takim duchowym zaślepieniu, nie dostrzegamy problemu, który jest w nas i powinniśmy zawsze w pierwszej kolejności zaczynać od siebie bo inaczej jesteśmy jak gdyby ślepy prowadził niewidomego, albo jak sam Pan Jezus Chrystus mówi, aby wyjąć najpierw belkę z własnego oka by potem wyjmować źdźbło z oka bliźniego swego.
Chrześcijanin, który należy do Pana Jezusa Chrystusa nie może mówić na białe, że jest czarne, a na czarne, że jest białe. Nie możemy być tolerancyjni wobec grzechu. Ale łatwiej jest nam być nietolerancyjnym wobec grzechu bliźniego a nie we własnym,w swoim życiu. Znamy przykład Dawida, gdy dopuścił się grzechu morderstwa męża Batszeby Uriasza Chetejczyka wystawiając go celowo, na czele wojska podczas wojny i cudzołóstwa z żoną Uriasza Batszebą i jak przyszedł do Dawida prorok Natan i mówił o pewnym mężu, który dopuścił się, tego tak haniebnego czynu, i gdy Dawid o tym człowieku usłyszał krzyknął „na śmieć z takim! ” nie wiedząc, że to było powiedziane o nim. Jest to opisane w drugiej księdze Samuela 12:1-7” Wtedy Pan posłał Natana do Dawida, a ten, przyszedłszy do niego, powiedział:W pewnym mieście było dwóch mężów, Jeden bogaty, a drugi ubogi. Bogaty miał bardzo wiele owiec i bydła, Ubogi zaś nie miał nic oprócz jednej małej owieczki, Którą nabył. I żywił ją, a ona wyrosła u niego Razem z jego dziećmi. Z chleba jego jadała, z kubka jego piła, Na łonie jego sypiała i była mu jak córka. Pewnego razu przybył do męża bogatego podróżny. Żal mu było wziąć ze swoich owiec czy ze swojego bydła, Aby je przyrządzić dla podróżnego, Który do niego przybył. Wziął więc owieczkę tego męża ubogiego, I ją przyrządził dla męża, który do niego przybył. Wtedy Dawid wybuchnął wielkim gniewem na owego męża i rzekł do Natana: Jako żyje Pan, że na śmierć zasługuje mąż, który tak postąpił. Za owieczkę zapłaci w czwórnasób, dlatego że taką rzecz uczynił i że nie miał litości. Wtedy Natan rzekł do Dawida: Ty jesteś tym mężem. „w wersecie 13 tego rozdziału czytamy o reakcji króla Dawida ” Wtedy rzekł Dawid do Natana: Zgrzeszyłem wobec Pana. „ Dawid w końcu przyznał się do grzechu. Można również poczytać tzw. pokutne psalmy , gdzie o tym się wypowiada, jak chociażby w psalmie 51 warto sobie poczytać jak mocno tego żałował. Myślę, że nikt z nas nie chciałby się znaleźć w takiej sytuacji, gdzie dowiedziałby się o sobie takiej strasznej prawdy. Z tego powyższego tekstu oraz historii tam opisanej, można zobaczyć, że łatwiej jest okazywać nietolerancje odnośnie grzechu w drugim człowieku, niedostrzegając grzechu w swoim życiu. Często drażni nas grzech bliźniego, tymczasem nie zauważamy grzechu w naszym życiu, który jest dla Boga równie obrzydliwy i jakoś żyjąc w takim duchowym zaślepieniu, nie dostrzegamy problemu, który jest w nas i powinniśmy zawsze w pierwszej kolejności zaczynać od siebie bo inaczej jesteśmy jak gdyby ślepy prowadził niewidomego, albo jak sam Pan Jezus Chrystus mówi, aby wyjąć najpierw belkę z własnego oka by potem wyjmować źdźbło z oka bliźniego swego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz