ROLA KOBIETY W KOŚCIELE

Na początku musimy zrozumieć, że Chrystus umarł za każdego tą samą śmiercią i taką samą ofiarę poniósł za każdego człowieka i jednakową ilość Krwi przelał nie czyniąc różnicy na gorszego lub lepszego. Polecam do poczytania artykuł oraz do wysłuchania zwiastowania Słowa Bożego w temacie: „WSZYSCY JEDNAKOWO RÓWNI PRZED BOGIEM”   Bóg nie dzieli kobietę na gorszego rodzaju płeć od mężczyzny. U Boga równie ważna jest kobieta co mężczyzna: - „Zresztą, w Panu kobieta jest równie ważna dla mężczyzny, jak mężczyzna dla kobiety.” (1 Korynt.11:11). Pan Jezus Chrystus jednakową ofiarę złożył na krzyżu Golgoty za kobietę, co za mężczyznę bo też w Chrystusie nie ma różnicy: - „Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie.” (Galacjan 3:28) Jest jedna i ta sama droga zbawienia dla obojga płci a jest nią Bóg Pan JEZUS CHRYSTUS. Często jest niewłaściwa interpretacja tekstu Pisma Świętego z 1 Koryntian14:34 czy 1 list do Tymoteusza 2:12 Jakoby kobieta była niższego rodzaju stworzeniem Bożym. Jednakże wszystko co stworzył Bóg jest perfekcyjne, idealnie doskonałe: - „I spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre.”  (1 Mojż.1:30). W tym dziele doskonałego stworzenia jest także i kobieta. Jednakże w powyższych fragmentach Słowa Bożego z 1 listu do Koryntian 14:34 oraz 2 listu do Tymoteusza 2:12. Mowa nie jest o dyskryminacji kobiet i wyższości mężczyzny nad kobietą, ale pewnej roli, którą Bóg ma dla kobiety w kościele. Jednakże jeżeli czytamy te fragmenty wyrywając z kontekstu całości Pisma Świętego możemy dojść do błędnych wniosków bowiem musimy brać całość Pisma Świętego. W Biblii mamy przykład wielu Bożych kobiet, jak chociażby Debora z księgi Sędziów 4:-5: - „W tym czasie sądziła Izraelitów prorokini Debora, żona Lappidota. Siadywała ona pod palmą Debory, pomiędzy Ramą a Betelem na pogórzu efraimskim, i synowie izraelscy przychodzili do niej na sąd.”  która była sędzią Izraela i przewodziła dziesięciotysięcznej armii oraz była prorokinią Boga. Miriam – siostra Mojżesza i Aarona również była prorokiem Boga: – „Wtedy prorokini Miriam, siostra Aarona, wzięła w rękę swoją bęben, a wszystkie kobiety wyszły za nią z bębnami i w pląsach.” (2 Mojż.15:20). Kolejna postać to Chulda, która również była prorokiem. Do niej przychodzili po poradę nawet królowie czy kapłani. Możemy o tym poczytać w 2 Królewskiej 22:12-20 oraz 2 księga Kronik 34:22. Prorok to człowiek przez którego przemawia sam Pan Bóg. Przekazuje on poselstwo, którego autorem jest sam Bóg Duch Święty i jak widać używa do tego także kobiet i to nie tylko w Starym Testamencie lecz także w Nowym Testamencie. Mamy tutaj kobietę o imieniu Anna, która również była prorokinią: - „I była Anna, prorokini, córka Fanuela, z plemienia Aser; ta była bardzo podeszła w latach, a żyła siedem lat z mężem od panieństwa swego. I była wdową do osiemdziesiątego czwartego roku życia, i nie opuszczała świątyni, służąc Bogu w postach i w modlitwach dniem i nocą.” (Ew.Łuk.2:36-37).  Między innymi jest tutaj opisane, że:„nie opuszczała świątyni„ . Świątynia to jest coś więcej niż tylko budynek. Świątynia to miejsce Bożej obecności i Jego chwały. Ta niewiasta nieustannie trwała w bliskości Boga. Miała z Nim głęboką relację i Bóg używał jej do przekazywania Słowa proroczego. W Dziejach Apostolskich 21:8-9 mamy kolejne niewiasty, które poruszały w darze proroctwa, a były to córki znanego ewangelisty Filipa (mężczyzny). Jak widać dary Ducha Świętego są dla wszystkich Bożych dzieci, synów i córek. A więc mężczyzn i kobiet – ( 1 list do Koryntian 12:7-11). Kobieta, która doświadczyła Bożej łaski zbawienia w Panu Jezusie Chrystusie i narodziła się na nowo z Jego Ducha powinna   świadczyć o Panu Jezusie Chrystusie co dla niej uczynił, bowiem słowa Pana Jezusa z Ewangelii Marka 16:15:-„Idąc na cały świat, głoście ewangelię wszystkiemu stworzeniu.” odnoszą się do wszystkich dzieci Bożych w tym i kobiet. Spójrzmy na Samarytankę, która głosiła Ewangelię. Świadczyła o Panu Jezusie: - „Niewiasta tymczasem pozostawiła swój dzban, pobiegła do miasta i powiedziała ludziom: Chodźcie, zobaczcie człowieka, który powiedział mi wszystko, co uczyniłam; czy to nie jest Chrystus? Wyszli więc z miasta i przyszli do niego.” (Ew.Jana 4:28-30)  I wielu uwierzyło: - „I wielu Samarytan z tego miasta uwierzyło weń dzięki świadectwu niewiasty, która mówiła: Powiedział mi wszystko, co uczyniłam.Gdy więc Samarytanie przyszli do niego, prosili go, aby u nich pozostał; i pozostał tam dwa dni. I jeszcze więcej ich uwierzyło dzięki nauce jego. I mówili do niewiasty: Wierzymy już nie dzięki twemu opowiadaniu; sami bowiem słyszeliśmy i wiemy, że ten jest prawdziwie Zbawicielem świata.”  (Ew.Jana 4:39-42). Kobiety również mogą mieć udział w dziele Ewangelizacji i budowaniu ciała Chrystusowego, czyli Jego kościoła. Mamy tutaj wymienione dwie niewiasty Ewodię i Syntychę: - „Proszę także i ciebie, wierny mój towarzyszu, zajmij się nimi, wszak one dla ewangelii razem ze mną walczyły wespół z Klemensem i z innymi współpracownikami moimi, których imiona są w księdze żywota.„ (Filip.4:3).Zalecam również do zapoznania się z tematem:„DLACZEGO CHRZEŚCIJANIN POWINIEN GŁOSIĆ EWANGELIĘ ?” Była też pewna kobieta, która na imię Feba i pełniła w kościele funkcję diakona w lokalnym kościele – Rzym.16:1. Był też pewien mężczyzna, który również był diakonem i także głosił Słowo Boże, a był  nim Szczepan. Mamy tę historię opisaną w Dziejach Apostolskich w rozdziale 6 i 7. Słowo diakon oznacza: usługę, pomoc, służba pomocnicza. Mamy w Biblii pewną kobietę imieniem Tabita lub w innym tłumaczeniu Dorkas, której życie było wypełnione dobrem: – „…życie jej wypełnione było dobrymi i miłosiernymi uczynkami, jakich dokonywała.” (Dzieje Ap.9:36). Pomagała ludziom.Przychodziła z pomocą ludziom znajdującym się w potrzebie. Usługiwała im. Ta służba jest równie ważna jak zwiastowanie Słowa Bożego.
Kobieta może nauczać: „…niech pouczają młodsze kobiety,…” (List do Tytusa 2:4). Lecz spójrzmy, kogo może nauczać? Odpowiedź  jest prosta, która znajduje się w powyższym fragmencie Biblii i odpowiedź ta brzmi: ” młodsze kobiety” . Kobieta może nauczać inne kobiety. Bóg wyraźnie wskazuje kogo kobieta może nauczać. 1 list do Koryntian 14:34: - „…niech niewiasty na zgromadzeniach milczą,…” oraz 1 list do Tymoteusza 2:12: - „..nie pozwalam zaś kobiecie nauczać ani wynosić się nad męża; natomiast powinna zachowywać się spokojnie.”  – Te wersety wcale nie dyskryminują kobiet lecz wskazują na pewien porządek w kościele. Bóg lubi ład i porządek w kościele lecz nie lubi chaosu, ponieważ: „Bóg nie jest Bogiem nieporządku, ale pokoju.” i pragnie by wszystko odbywało się godnie i w porządku i o tym możemy poczytać w 1 liście do Koryntian 14:40: - „…wszystko niech się odbywa godnie i w porządku.”
Tak jak ręka ma swoją rolę w ciele tak i noga. Jednakże inna rola jest ręki a inna nogi, lecz równie, jednakowo ważna. Musi być jedno i drugie by spełniać swoją role i ciało mogło funkcjonować normalnie. Nie może ręka być nogą, a noga ręką bo jest to wbrew naturze. Bóg również w kościele rozdzielił swoje zadania swoim sługom, powołania, zadania i służby. Również kobieta jest przez Boga wzięta pod uwagę i ma w tym swój udział. Udział budowania ciała Chrystusowego, którym jest kościół a głową jego Pan Jezus Chrystus. Tak jak powyżej napisałem, iż kobieta jest jak najbardziej powołana do niesienia dobrej nowiny zbawienia w Panu Jezusie Chrystusie innym ludziom. Przykładem może posłuży Samarytanka z 4 rozdziału Ewangelii Jana. Może nauczać z godnie z listem do Tytusa 2:4 inne kobiety. Lecz są zadania, które mogą wykonywać tylko mężczyźni i które polecił im Bóg do spełnienia. Kobieta nie powinna przewodzić w kościele i prowadzić go bowiem służba ta jest dla mężczyzny-pastora (pasterza). Nie może kobieta dominować w zborze (lokalnym kościele) nad mężczyzną-pastorem. Lecz kobieta-żona pastora ( o ile jest żonaty) powinna go w tej służbie duszpasterskiej wspierać i być dla niego pomocą, zachętą i motywacją do dobrego działania. W Biblii mamy pewne małżeństwo, które przybyło do Efezu nazywali się Pryscylla i Akwila. Pryscylla to kobieta a Akwila mężczyzna i byli małżeństwem. Napotkali tam pewnego człowieka imieniem Apollos ucznia Pańskiego, który wiernie tego, co się odnosiło Pana Jezusa Chrystusa lecz znał tylko chrzest Jana i Pryscylla wraz ze swoim mężem zajęli się nim i wspólnie dokładniej wytłumaczyli mu drogę Bożą Możemy o tym poczytać w księdze Dziejów Apostolskich 18:24-28: - „A do Efezu przybył pewien Żyd, imieniem Apollos, rodem z Aleksandrii, mąż wymowny, biegły w Pismach. Był on obeznany z drogą Pańską, a pałając duchem przemawiał i nauczał wiernie tego, co się odnosi do Jezusa, choć znał tylko chrzest Jana. Ten to począł mówić śmiało w synagodze. A gdy go Pryscylla i Akwila usłyszeli, zajęli się nim i wyłożyli mu dokładniej drogę Bożą. Gdy zaś zapragnął przenieść się do Achai, bracia zachęcili go i napisali do uczniów, aby go przyjęli; gdy tam przybył, pomagał wielce tym, którzy dzięki łasce uwierzyli, albowiem skutecznie zwalczał Żydów publicznie, wykazując z Pism, że Jezus jest Chrystusem.” Widzimy tutaj przykład współpracy  oraz wsparcia działania razem a nie dominacji w tym małżeństwie  jedni nad drugimi, czy przebijania się jeden przez drugiego na przód lecz wyraźnie widać tutaj partnerstwo w służbie w pracy na Niwie Pańskiej. Zapraszam również do Artykułów pt. : „Czy kobieta może być pastorem?„ oraz „Czy kobiety powinny zostawać pastorami/ kaznodziejami? Co Biblia mówi o służbie kobiet?„

 

 

Polecam również do wysłuchania  rozważanie biblijne na ten temat w poniższym filmie: