ROLA DEKALOGU

Słowo „Dekalog” składa się z dwóch słów „Deka” czyli dziesięć i „Logos”czyli słowo tłumaczone jako dziesięć słów lub dziesięć czy dziesięcioro przykazań, które mamy zapisane w 2 księdze Mojżeszowej 20 rozdziale od 2 do 12 wersetu oraz w 5 księdze Mojżeszowej 5: 6-22. Jednakże dekalog nie ma mocy zbawczej człowieka, lecz jedynie informacyjną o stanie grzeszności serca człowieka. Apostoł Paweł w liście do Rzymian 3:20 napisał:
” Dlatego z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony przed nim żaden człowiek, gdyż przez zakon jest poznanie grzechu.”

W liście do Rzymian 7:7 mamy napisane:
„Cóż więc powiemy? Że zakon to grzech? Przenigdy! Przecież nie poznałbym grzechu, gdyby nie zakon; wszak i o pożądliwości nie wiedziałbym, gdyby zakon nie mówił: Nie pożądaj!”
Z kolei w liście do Galacjan w rozdziale drugim i wersecie 16 napisał:
„wiedząc wszakże, że człowiek zostaje usprawiedliwiony nie z uczynków zakonu, a tylko przez wiarę w Chrystusa Jezusa, i myśmy w Chrystusa Jezusa uwierzyli, abyśmy zostali usprawiedliwieni z wiary w Chrystusa, a nie z uczynków zakonu, ponieważ z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony żaden człowiek.”
Ludzie w okresie zakonu nie byli zbawieni dzięki wypełnianiu moralnego i ceremonialnego prawa, lecz zostali zbawieni przez wiarę w przebaczenie, gdy składali ofiary za grzech. Starotestamentowi wierni złożyli swoją ufność w Bogu, który obiecał przygotować odkupienie, my zaś – ludzie nowotestamentowi – ufamy Bogu, który już wypełnił tę obietnicę. W Starym Testamencie zbawienia nie osiągało się przez przestrzeganie dekalogu, czyli dzięsięcioro przykazań zwane też zakonem lub zamiennie prawem, lecz tylko przez złożenie ofiary przebłagalnej z owcy czy barana za grzechy ludzi, który tak naprawdę było proroczą zapowiedzią jedynej i jedynie wystarczającej ofiary Chrystusa złożonej na ołtarzu krzyża co już się dokonało. Każdy człowiek jest winny przestąpienia Bożych przykazań i każdy z nas zgrzeszył przeciwko wszystkim dziesięciu przykazań Bożego dekalogu.Człowiek nie był i nie jest w stanie spełnić wymagań zakonu, Bożego prawa i dlatego Pan Jezus Chrystus przyszedł na ziemię i narodził się jako człowiek z niewiasty, lecz zacieniony mocą Bożego Ducha Świętego nie zaś z człowieka mężczyzny, jako jedyny, który spełniał w 100% wymagania zakonu i był czysty, święty bez grzechu i to On, Pan Jezus Chrystus stał się jedyną ofiarą przebłagalną za nasze grzechy raz na zawsze złożoną i wystarczalną.
„Mocą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarowanie ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze. A każdy kapłan sprawuje codziennie swoją służbę i składa wiele razy te same ofiary, które nie mogą w ogóle zgładzić grzechów; lecz gdy On złożył raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, usiadł po prawicy Bożej, Albowiem jedną ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, którzy są uświęceni.” (Hebr.10:10-12.14).
Zakon można porównać do lustra albo termometru. Zakon nie leczy grzechu, ale go ujawnia. Zakon nie ma mocy zbawczej. Zakon jest jak wyniki badań lekarskich, który pokazuje nasz rzeczywisty stan zdrowia lecz nie likwiduje choroby ale tylko informuje. Zakon pokazując nasza grzeszność wskazuje na potrzebę Zbawiciela. W liście do Galacjan 3:24 mamy napisane:
„Tak więc zakon był naszym przewodnikiem do Chrystusa, abyśmy z wiary zostali usprawiedliwieni.”
Tak więc naszym Zbawicielem jest Pan Jezus Chrystus.
„I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.” (Dz.Ap.4:12) -TYLKO JEZUS CHRYSTUS.
Pan JEZUS CHRYSTUS jest jedyną drogą i jedynymi drzwiami do Królestwa Bożego -
„Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, Ja jestem drzwiami dla owiec. Ja jestem drzwiami; jeśli kto przeze mnie wejdzie, zbawiony będzie i wejdzie, i wyjdzie, i pastwisko znajdzie. ” (Ew.Jana 10:7.9)
” Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie.” (Ew.Jana 14:6)