RELIGIA A CHRYSTUS

Chrystus a religia to dwie różne sprawy. Ja rozdzielam jako dwie różne rzeczy. Chrystus to relacja, społeczność z żywym i realnym Bogiem. Natomiast religia jest martwa. Religia wiąże i zniewala. Chrystus Pan wyzwala i prowadzi w wolności. Religia jest martwa a Chrystus jest żywy.Religia to martwy system zbiór zasad, nakazów i zakazów oraz form i rytuałów. W liście do Hebrajczyków 6:1 jest napisane: „Dlatego pominąwszy początki nauki o Chrystusie, zwróćmy się ku rzeczom wyższym, nie powracając ponownie do podstaw nauki o odwróceniu się od martwych uczynków i o wierze w Boga,…”   Czytamy tutaj o odwróceniu się od martwych uczynków. Co to takiego są te martwe uczynki? Dzisiaj w naszym kraju dzieli się ludzi na grupy:

-Wierzący praktykujący

-Wierzący niepraktykujący

-Niewierzący praktykujący

Człowiek, który uważa się za wierzącego w Boga i Pana Jezusa Chrystusa, ale nie praktykuje Bożej woli na codzień i  to właśnie taki stan opisuje list Jakuba 2:14-26: „Cóż to pomoże, bracia moi, jeśli ktoś mówi, że ma wiarę, a nie ma uczynków? Czy wiara może go zbawić? Jeśli brat albo siostra nie mają się w co przyodziać i brakuje im powszedniego chleba,a ktoś z was powiedziałby im: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i nasyćcie, a nie dalibyście im tego, czego ciało potrzebuje, cóż to pomoże?Tak i wiara, jeżeli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie. Lecz powie ktoś: Ty masz wiarę, a ja mam uczynki; pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, a ja ci pokażę wiarę z uczynków moich. Ty wierzysz, że Bóg jest jeden? Dobrze czynisz; demony również wierzą i drżą. Chcesz przeto poznać, nędzny człowieku, że wiara bez uczynków jest martwa? Czyż Abraham, praojciec nasz, nie został usprawiedliwiony z uczynków, gdy ofiarował na ołtarzu Izaaka, syna swego? Widzisz, że wiara współdziałała z uczynkami jego i że przez uczynki stała się doskonała. I wypełniło się Pismo, które mówi: I uwierzył Abraham Bogu i poczytane mu to zostało ku usprawiedliwieniu, i nazwany został przyjacielem Boga. Widzicie, że człowiek bywa usprawiedliwiony z uczynków, a nie jedynie z wiary. W podobny sposób i Rahab, nierządnica, czyż nie z uczynków została usprawiedliwiona, gdy przyjęła posłów i wypuściła ich inną drogą? Bo jak ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa.” w tłumaczeniu Słowa Życia,( jest to parafraza Nowego Testamentu we współczesnym języku polskim) w liście Jakuba 2:18-19 jest to w ten sposób oddane „Moje czyny potwierdzają moją wiarę. Wiara z której nie wynikają właściwe czyny nie jest w istocie wiarą.” Niewierzący praktykujący to człowiek, który robi dobre, właściwe rzeczy ale jest to pozbawione wiary i życia. Można robić wiele dobrych i ważnych rzeczy z przyzwyczajenia, z tradycji bo tak trzeba, bo tak wypada i może to być nawet zgodnych z treścią Pisma Świętego, ale może to być martwe i nie znajdujące uznania u Boga. Można z powodów religijnych chodzić na nabożeństwo i brać czynny udział w życiu kościoła. Czy jest w tym coś złego? Generalnie Nie! ale może stać się to złe, jeżeli staje się to religią w twoim życiu. Jest to bardzo niebezpieczny stan, kiedy z wierzącego człowieka, staje się człowiekiem religijnym. Także ten stan religijny grozi w kościołach chrześcijan biblijnie wierzących, a raczej przede wszystkim, a może nawet tylko w takich kościołach. Religijny człowiek to martwy człowiek, martwy dla Boga, bo czyni wiele dobrych rzeczy, ale jednak nie w Duchu Boga lecz są to martwe uczynki, dobre, religijne uczynki czynione z tradycji. Pan Jezus Chrystus nie chce, aby nasze życie stało się martwą religią, bo religia jest martwa, pozbawiona Bożego życia i pozostaje tylko martwą formą, regułą i zasadą. Tragedią jest gdy człowiek wierzący tak podchodzi do Boga. Pan Bóg nie jest systemem religijnym, martwą formą, zbiorem zasad, reguł, nakazów i zakazów. Pan Bóg żyje i jest realną osobą. Z Bogiem być, to oznacza żyć z Bogiem, mieć z Panem i Bogiem społeczność. W 1 liście do Koryntian 1:9 jest napisane: „Wierny jest Bóg, który was powołał do społeczności Syna swego Jezusa Chrystusa, Pana naszego.”   Człowiek żyjący w społeczności z Bogiem, będący w bliskości Boga to człowiek charakteryzujący się świętością Bożą, naturą i charakterem Boga, stający się podobnym do Boga będący odbiciem Bożej chwały i Bożej mocy kształtowany przez Świętego Bożego Ducha. W 1 liście Jana 1:5-6 Boże Słowo mówi: „Bóg jest światłością, a nie ma w nim żadnej ciemności. Jeśli mówimy, że z nim społeczność mamy, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie trzymamy się prawdy.„  Człowiek mający społeczność z Bogiem nabywa cech charakteru Boga i jedną z Jego cech jest świętość - „…lecz za przykładem świętego, który was powołał, sami też bądźcie świętymi we wszelkim postępowaniu waszym, ponieważ napisano: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty.” (1Piotra1:15-16).

Święty – greckie słowo „hagiasmos” oznacza oddzielenie, odłączone do specjalnego celu zaszczytnego celu, będący do wyłącznej dyspozycji Boga, odzielony od grzechu dla Boga – „Gdyż ty jesteś świętym ludem Pana, Boga twego. Ciebie wybrał Pan, Bóg twój, spośród wszystkich ludów na ziemi, abyś był jego wyłączną własnością. „…gdyż ty jesteś świętym ludem Pana, twego Boga, i ciebie wybrał Pan spośród wszystkich ludów, które są na ziemi, abyś był jego wyłącznym ludem.”  (5 Mojż.7:6 .14:2). W liście do Hebrajczyków 12:14  możemy czytać: „Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana,..”  Pan Bóg mówi: „Dążcie do uświęcenia„  -Hebr.12:14. Bóg mówi: „Uświęcajcie się„ . W chwili, gdy człowiek oddaje się Panu Jezusowi Chrystusowi  staje się „święty” w znaczeniu „oddzielony dla Boga” ale jest też coś takiego jak uświęcenie czyli wzrastanie w Panu i jest to proces. Uświęcenie to także udoskonalanie się w posłuszeństwie Bogu, czyli oznacza bycie posłusznym Panu Jezusowi Chrystusowi. W 1 liście Piotra 1:22 jest napisane:„…dusze wasze uświęciliście przez posłuszeństwo prawdzie…”    Czyli przez posłuszeństwo Panu i Bogu Jezusowi Chrystusowi. W Piśmie Świętym napisane jest, że prawdą jest Pan Jezus Chrystus i On jest Bogiem prawdomównym i Jego Duch jest Duchem Prawdy – Ew.Jana 14:6. Ew.Jana 14:17. Ew.Jana 15:26.  Ew.Jana 16:13.  Także Słowo Boże jest prawdą – Ew.Jana 17:17.

W liście do Rzymian 6:22 jest napisane: „Teraz zaś, po wyzwoleniu z grzechu i oddaniu się na służbę Bogu, jako owoc zbieracie uświęcenie. A końcem tego – życie wieczne.”

Efektem służenia Bogu jest uświęcenie  i owocem tego świętość przed Bogiem. Służyć Bogu oznacza wykonywać wolę Bożą. Posłuszeństwo słowu Boga. W Psalmie 40:9 zapisane są takie słowa: „Jest moją radością, mój Boże, czynić Twoją wolę, a Prawo Twoje mieszka w moim wnętrzu.”  (Przekład Biblii Tysiąclecia).

Bóg jest światłością, a jeżeli mamy z Nim społeczność to chodzimy w światłości. Jeżeli mamy społeczność z Bogiem, to nie żyjemy w mroku i ciemności grzechu, ale żyjemy w światłości, świętości i czystości serca przed Bogiem.. Człowiek chodzący w społeczności z Bogiem doświadcza oczyszczającej mocy Krwi Pana Jezusa Chrystusa. Chodząc w społeczności z Bogiem, chodzimy w światłości Bożej, która pozwala nam widzieć wszelki grzech w naszym życiu i to nas przyprowadza pod Krew Pana Jezusa Chrystusa. W 1 liście Jana 1:5-7 Słowo Boże mówi: „A zwiastowanie to, które słyszeliśmy od niego i które wam ogłaszamy, jest takie, że Bóg jest światłością, a nie ma w nim żadnej ciemności.Jeśli mówimy, że z nim społeczność mamy, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie trzymamy się prawdy. Jeśli zaś chodzimy w światłości, jak On sam jest w światłości, społeczność mamy z sobą, i krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu.”
Społeczność z Bogiem odbija się na człowieku, (oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu) i pozostawia ślad w życiu człowieka, w jego postępowaniu, zachowaniu, myśleniu i w każdej dziedzinie życia człowieka. W Dziejach Apostolskich 4:13 jest zapisane takie słowo: „A widząc odwagę Piotra i Jana i wiedząc, że to ludzie nieuczeni i prości, dziwili się; poznali ich też, że byli z Jezusem;”  Społeczność  z Bogiem, to wspólnota, relacja miłości Boga z człowiekiem i człowieka z Bogiem. Pan Jezus Chrystus jest miłością i relacja z Nim, to relacja z miłością i nie musisz się wysilać by przestrzegać Jego przykazań Bożych, bowiem miłość do Pana Jezusa Chrystusa będzie powodowała, że nie tylko będziesz chciał żyć dla Pana Jezusa Chrystusa, ale naprawdę będziesz żył dla Pana Jezusa Chrystusa – „Na tym bowiem polega miłość ku Bogu, że się przestrzega przykazań jego, a przykazania jego nie są uciążliwe.”

„Jest moją radością, mój Boże, czynić Twoją wolę, a Prawo Twoje mieszka w moim wnętrzu.”   (Psalm 40:9) BT