NOWY PRZYBYTEK – Świątynia

„A gdy się zbliżała Pascha żydowska, udał się Jezus do Jerozolimy. I zastał w świątyni sprzedających woły i owce, i gołębie, i siedzących wekslarzy. I skręciwszy bicz z powrózków, wypędził ich wszystkich ze świątyni wraz z owcami i wołami; wekslarzom rozsypał pieniądze i stoły powywracał, a do sprzedawców gołębi rzekł: Zabierzcie to stąd, z domu Ojca mego nie czyńcie targowiska. Wtedy uczniowie jego przypomnieli sobie, że napisano: Żarliwość o dom twój pożera mnie. Wtedy odezwali się Żydzi, mówiąc do niego: Jaki znak okażesz nam na dowód, że ci to wolno czynić? Jezus, odpowiadając, rzekł im: Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzy dni ją odbuduję. Na to rzekli Żydzi: Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty w trzy dni chcesz ją odbudować? Ale On mówił o świątyni ciała swego.” (Ew.Jana 2:13-21)

Czytamy tutaj historie jak pewni ludzie zrobili ze świątyni miejsce handlu i Pan Jezus wchodząc do świątyni zobaczył co się dzieje i wypędził przekupniów ze świątyni mówiąc:„Zabierzcie to stąd, z domu Ojca mego nie czyńcie targowiska.” (Ew.Jana 2:16). Żydzi nie rozumiejąc tego co czynił Pan Jezus Chrystus zadali Mu pytanie:„Jaki znak okażesz nam na dowód, że ci to wolno czynić?” Na to odpowiedział Pan Jezus: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzy dni ją odbuduję.”  ale tego znowu nie zrozumieli owi ludzie: „Na to rzekli Żydzi: Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty w trzy dni chcesz ją odbudować?„ (Ew.Jana 2:20). Pan Jezus Chrystus tutaj mówi o nowym przybytku. Oto  co Pan Jezus mówi: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzy dni ją odbuduję. (Ew.Jana 2:19). Oto Pan Jezus Chrystus mówi „zburzcie tę świątynię, zbudowaną ręką ludzką a ja w trzy dni zbuduję inną nie ręką ludzką zbudowany lecz Bożą dłonią.” Oto Pan Jezus Chrystus tutaj mówi o świątyni ciała swego: „ Ale On mówił o świątyni ciała swego.” (Ew. Jana 2:21). ŚWIĄTYNIA – to miejsce przebywania Bożej obecności i Jego chwały. Oto Pan Jezus Chrystus zburzył starą światynię i zastąpił ją nową, Bożą świątynią, zburzył ludzki przybytek i zbudował Boży. Ludzki przybytek został zastąpiony Bożym. Znamy rozmowę Pana Jezusa z Samarytanką, gdzie Samarytanka mówi: „Ojcowie nasi na tej górze oddawali Bogu cześć; wy zaś mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy Bogu cześć oddawać.”  (Ew.Jana 4:20). Na to Pan Jezus odpowiada między innymi tak: „Niewiasto, wierz mi, że nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie oddawali czci Ojcu. Lecz nadchodzi godzina i teraz jest, kiedy prawdziwi czciciele będą oddawali Ojcu cześć w duchu i w prawdzie; bo i Ojciec takich szuka, którzy by mu tak cześć oddawali.” (Ew.Jana 4:21.23). Samarytanie uważali, że na pewnej konkretnej górze należy oddawać cześć Bogu, natomiast żydzi uważali że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy oddawać Bogu cześć i teraz pojawia się Pan Jezus Chrystus, że prawda jest inna. Zmienia porządek ustanowiony przez ludzi mówiąc: „...prawdziwi czciciele będą oddawali Ojcu cześć w duchu i w prawdzie; bo i Ojciec takich szuka, którzy by mu tak cześć oddawali.” (Ew.Jana 2:23). Bóg w tym słowie mówi do nas, że nie potrzeba udawać się do specjalnych miejsc typu jakiś budynek czy miejscowość kultu religijnego by spotkać się z Bogiem i mieć z Nim społeczność. Oto miejscem spotkania z Bogiem i społeczności z Nim jest sam Pan JEZUS CHRYSTUS. W Ewangelii Jana 2:21 zanotował takie słowa: „Ale On mówił o świątyni ciała swego.” To Pan JEZUS CHRYSTUS jest tą świątynią w której mieszka sam Bóg i jest miejsce przebywania chwały Bożej. W księdze Izajasza 7:14 oraz w Ewangelii Mateusza 1:23 Pan Jezus Chrystus jest nazwany „Immanuel„ inaczej „Emanuel” czyli „Bóg z nami„. Gdzie był obecny Pan Jezus Chrystus tam był obecny sam Bóg, bowiem w Chrystusie jest sam Bóg i gdzie jest obecność Chrystusa równa się obecnością Boga. Pan Jezus Chrystus jest tą osobą w której mamy społeczność z Bogiem, bowiem sam Bóg mieszka w Chrystusie oraz sam Pan Jezus Chrystus jest Bogiem. Już na wiele, wiele lat był zapowiadany czas narodzin Pana Jezusa Chrystusa na ziemi i już w starotestamentowych proroctwach Chrystus był nazywany Bogiem i Ojcem. Kiedy jeden z Jego uczniów mówił do Pana Jezusa „Pokaż nam Ojca” Pan Jezus Chrystus mu odpowiedział:„Tak długo jestem z wami i nie poznałeś mnie, Filipie? Kto mnie widział, widział Ojca…” Jak gdyby parafrazując te słowa Pan Jezus mówi do Filipa: „Halo, Filipie to Ja jestem Ojcem„. W Słowie Bożym Pan Jezus na wiele setek lat już nim się w żywocie począł już został nie tylko nazwany Ojcem, ale Ojcem i Bogiem - „Albowiem dziecię narodziło się nam, syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.” (Izajasza 9:5). W dniu pięćdziesiątnicy Bóg zesłał Ducha, który był Duchem Pana Jezusa Chrystusa, a gdzie Pan Jezus Chrystus był obecny równało się to z obecnością Boga, bowiem jedno z Jego imion to „Immanuel” czyli „Bóg z nami” . Święty Duch Pana Jezusa Chrystusa jest także nazwany Duchem Boga Ojca i gdzie jest Duch Święty tam jest Boża obecność, ponieważ Duch Święty jest obecnością Boga. Kolejna rzecz to dlaczego Bóg powiedział: „Najwyższy nie mieszka w budowlach rękami uczynionych,…Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim, Ten, będąc Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach ręką zbudowanych” ? Odpowiedź brzmi: Ponieważ Bóg  nas kocha, miłuje nas i pragnie bliskości z nami i chce uczynić w nas swój święty Boży przybytek, miejsce przebywania swojej obecności i Jego chwały – „Czy nie wiecie, że świątynią Bożą jesteście i że Duch Boży mieszka w was? Albo czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was i którego macie od Boga, i że nie należycie też do siebie samych? Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym. „ (1 Korynt.3:16 . 6:19-20)