„Serce”
człowieka jest zatem centralnym punktem jego osobowości a także źródłem
życia w znaczeniu fizjologicznym. Serce jest symbolem życia. Jest ono
punktem, w którym zlegają się wszystkie szlaki życia, zarówno duchowe,
jak i te związane z duszą. Serce jest źródłem pragnień, woli i osądu.
Mówi się, że cokolwiek odczuwamy w duszy, wywodzi się z serca. Jest ono
jakby magazynem doświadczeń i rzeczy zasłyszanych, fabryką produkującą
myśli i cele, czy to dobre, czy złe. Serce jest również centralnym
punktem życia emocjonalnego moralnego. W sercu skupia się zarówno miłość
do Boga (Ps.73:26) jak i bluźniercza pycha (Ezech.28:2.5) w sercu
powstają także myśli złe jak i dobre oraz złe słowa i uczynki. W sercu
mieszka sumienie (Hebr.10:22) Które reaguje na grzech (1 Jana 3:19-21)
Wiara zbawiająca (Rzym.10:10) lub niewiara są związane z sercem. W sercu
zamieszkuje Chrystus (Efez.3:17) Duch Święty (2 Korynt.1:22) i pokój
Boży (Kol.3:15). Słowo Boże (Przyp.Sal.4:23)
” Czujniej niż wszystkiego innego strzeż swego serca, bo z niego tryska źródło życia! „
” Czujniej niż wszystkiego innego strzeż swego serca, bo z niego tryska źródło życia! „
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz